De begrippen links en rechts zijn uitgevonden tijdens de Franse Revolutie, het ging over de vraag of iedereen gelijke rechten heeft (links) of of sommige mensen qua afkomst meer waard zijn dan anderen (rechts). Simpel toch? De communisten hebben de oude standenmaatschappij alleen omgedraaid: De arbeiders meer waard dan burgers en de partij heeft altijd gelijk. Natuurlijk is Connard Rousseau rechts, hij denigreert medeburgers uit de arbeidsmigratie.

Malte, Reaktion auf einen Facebook-Post, 6.9.24

Sorry, het is heel triest dat goedmenend Vlaanderen dierenleed plots en onmiddellijk, grondig en alleen bij het slachtproces wil aanpakken en helemaal niet bij massadierhouding in fabriekshallen en anabolikatoedracht of wat ook anders. Puur bij toeval is het enige onderwerp van dierenwelzijn dat belangrijk lijkt, het enige dat botst met de godsdienstvrijheid. Dat is alles niet ernstig te nemen. Dat de zogenaamde nieuwbakken dierenbeschermers eerst alle andere problemen van dierenwelzijn oplossen ervoor ze dan met een palmares van bewezen goede wil terugkomen op dit onderwerp. Dan zou ik het ernstig kunnen nemen. Maar zo is het alleen goedkoop racistisch moslim- en jodenbashing die zich voordoet als dierenbescherming.

Malte

06/24

“De helft van de adolescenten [heeft] psychische klachten … (slapeloosheid, nervositeit, humeurigheid, futloosheid, het gevoel ongezond te zijn, depressie). … [In de VS gaat] de geestelijke gezondheid … sinds 2010 snel achteruit. … Bij oude, conservatieve mannen wordt nagenoeg geen achteruitgang opgetekend; bij progressieve, adolescente meisjes is ze onrustwekkend groot.

Waarom[?] … De tijd die jongeren op sociale media zitten, blijkt minder impact te hebben dan doorgaans wordt verondersteld. … Het individualisme van conservatieven … wordt getemperd door een sterke verbondenheid met natie, geloof, gezin en/of familie, en door de aanvaarding van de beperkingen die uit de verbondenheid voortvloeien. Het individualisme van progressieven is daarentegen meer zelfbetrokken, gericht op zelfontplooiing en zelfexpressie. Het leidt tot kwetsbaarheid omdat het afhankelijk maakt van de immer onzekere aanvaarding en goedkeuring door anderen.

Over het laatste decennium deden zich daarenboven een aantal ontwikkelingen voor die het progressieve zelf raken. Er was het aanjagen van angst rond het klimaat … [En] het woke–denken … ziet de wereld als een strijd tussen onderdrukkers en slachtoffers. Wie dat met empathie doet, maakt zich het lijden of vermeende lijden van de slachtoffers eigen. Meisjes zijn daar meer toe geneigd dan jongens. …

Hedendaagse progressieve jongeren komen overwegend uit gezinnen die genieten van zogeheten ‘wit privilege‘, ‘klassenprivilege’ en god-weet-welke-privileges. In hun ogen zijn hun ouders en zijzelf de ‘verdrukker’ van de slachtoffers. … De wijze waarop … progressieve meisjes vandaag naar de wereld kijken, bevordert mede-lijden, schuldgevoel, angst en zelf-afkeer. ….”

aus: Mark Elchardus: Onze jongeren lijden te veel maar weren zich. De Morgen, 6.4.24.

Abb.: Ruth_Lol, Instagramm, im Internet.

05/24

“De algemeen aanvaarde regel is: roze voor de jongen en blauw voor het meisje. De reden is dat roze een meer besliste en sterkere kleur is, meer passend dus voor jongens, terwijl blauw, delicater en sierlijker, mooier staat bij meisjes.”

aus: Ladies’ Home Journal (USA) 1918, zitiert durch: Rachida Aziz: Niemand zal hier slapen vannacht. Antwerpen: EPO 2017, S.219.

05/24

“Het absurde aan een concept als diversiteit … [is, dat het ervan uit gaat] dat uw samenleving volstrekt homogeen was voor mijn vader in ‘uw’ fabrieken ging werken. Alsof grootgrondbezitters en landarbeiders iets gemeen hadden, alsof Charles Woeste – behalve worsten vlak voor de verkiezingen – ook maar iets deelde met de kinderen die zich in de helse textielfabrieken van Aalst afbeulden. Alsof er iets bestaat als een Volk waar zowel de koning als de dakloze deel van uitmaken. Alsof ik iets gemeen heb met Nahima Lanjiri of Zuhal Demir die voor de deportatiewet stemden, of met de Saoedische imam die op tv uitlegt hoe mannen vrouwen onder de knoet moeten houden.”

aus: Rachida Aziz: Niemand zal hier slapen vannacht. Antwerpen: EPO 2017, S.171/172.

05/24

“… Ook de IS-strijders hebben dat oriëntaalse beeld helemaal geïnternaliseerd. Ze gedragen zich alsof ze in Lawrence of Arabia meespelen. Ze zwaaien met een zwaard en paraderen met paarden … Ze onthoofden tegenstanders en plaatsen de hoofden op palen zoals ze gezien hebben in Apocalypse Now en Game of Thrones. Ze beleven een Hollywoodislam die helemaal werd teruggebracht tot een strijd tussen goed en kwaad … IS vecht in Irak en Syrië een clash van beschavingen uit zoals alle islamofoben ter wereld hem gedroomd hebben. Het is de meest volmaakte selffulfilling prophecy uit de geschiedenis.

De beelden die ons bereiken uit de bolwerken van IS roepen herinneringen op aan Rambo III … Aan de manier waarop de strijders van IS gun machinegeweren vasthouden, kan je zien dat ze veel naar dergelijke films gekeken hebben. Ze hebben hun lange, golvende haren gemeen met Sylvester Stallone. Hun gespierde lichamen tonen ze trots doorheen hun hippe, nauw aansluitende T-shirts. Met hun Ray-Banzonnebrillen, lange baarden en aparte hoofddeksels zouden ze in Europa überhipsters zijn. Het contrast met de ideologisch verwante talibanstrijders in Afghanistan kan niet groeter zijn. … De IS-strijders zijn onze monsters gecreëerd in de getto’s van Europese en Noord-Amerikaanse steden. … ”

aus: Rachida Aziz: Niemand zal hier slapen vannacht. Antwerpen: EPO 2017, S.259-161.

Abb.: Afghanischer Kriegsteppich, Zakkini Belustchen Pakistan, 1992-2012, Die Neue Sammlung München.

05/24

“Witheid is ooit uitgevonden. He is een constructie, een idee en het heeft eeuwen van geweld en van wetenschappelijke, intellectuele en artistieke inspanningen gekost om het te creëren. Van de zeventiende tot de twintigste eeuw hebben tal van grootste geesten van Europa er al hun talenten en vaardigheden aan gewijd. Hun gemeenschappelijke inspanning baarde een monster dat over de hele wereld waart. Een monster dat zo alomtegenwoordig is dat het voor alle witte mensen bijna onzichtbaar geworden is.

In 1937 gingen werknemers van het British Museum de beroemde Elgin Marbles, de naar Engeland geroofde sculpturen van het Parthenon op de Acropolis in Athene, te lijf met koperen beitels en stalen borstels. Ze hadden de opdracht gekregen om de goudbruine kleur weg te schrobben. Ze deden dat met zoveel ijver dat de standbeelden voor eeuwig vervormd zijn. De morfologie van de gezichten en lichamen werd onherroepelijk aangetast. …

De oorsprong van de mythe dat Griekse standbeelden wit zijn, ligt bij de Duitse kunsthistoricus Johann Joachim Winckelmann. … ‘Hoe witter een lichaam is, hoe mooier het wordt’, schreef Winckelmann …

Wat Winckelmann in Rome aanschouwde, waren echter Romeinse kopieën van Griekse standbeelden. Kopieën gemaakt in het typische Italiaanse witglanzende marmer en niet in het honingkleurige marmer van Griekenland, Wat Winckelmann al helemaal niet wist, was dat de originele Griekse standbeelden vaak beschilderd waren in de meest exuberante kleuren. …

De wetenschappers die in het zog van de kolonisators meereisden, begonnen als bezetenen de wereld op te delen in huidskleur, in geciviliseerden en barbaren. Het leidde tot potsierlijke toestanden. … De Duitser Johann Friedrich Blumenbach, een van de grondleggers van de totaal absurde rassentheorie, moest zijn schema verschillende keren aanpassen. … Tot de witte soort behoorden alle Europeanen, behalve de Finnen. Maar ook de Turken, een deel van de Indiërs én de Noord-Afrikanen werden toen – in 1795 – door Blumenbach nog als wit beschouwd! Drie jaar later kwam Napoleon met zijn troepen aan in Egypte en moest de theorie weer bijgesteld worden. Napoleon kwam de ‘barbaren’  een lesje leren. …”

aus: Rachida Aziz: Niemand zal hier slapen vannacht. Antwerpen: EPO 2017, S.75-87.

05/24

“Voorstel voor de Dikke Van Dale:

zoo-ïs-me (het; v; meervoud: zooïsmen)
Zooïsme is een strategie, gebaseerd op de kenmerken van de zoo humain, die dient om het verschil tussen bevolkingsgroepen te spectaculariseren. Een bepaalde bevolkingsgroep wordt opgesloten in een denkbeeldige kooi en opgevoerd, met als doel een (onzichtbare) grens te trekken tussen het normale en het abnormale en ordende, differentiërende en geruststellende sjablonen in ons hoofd te prenten.

… Herinnert u zich de foto’s uit de beruchte gevangenis van Abu Ghirab in Irak tijdens de bezetting onder leiding van de Amerikanen. … De foto’s waren bedoeld voor een privézoo-humain, maar raakten in de openbaarheid. … De schade was enorm, het Amerikaanse zooïsme inspireerde conservatieve en vooral extremistische moslims tot eenzelfde zooïsme, met als trieste hoogtepunt de beelden die IS in ware Hollywoodstijl maakte van gevangenen in een kooi die langzaam in een zwembad wordt getakeld. …

Door de grote toegankelijkheid van technologie wordt het eenrichtingsverkeer van cinema, radio en televisie doorbroken. Iedereen kan nu mondiaal beelden verspreiden vanuit de huiskamer. … Met de renaissance van de zoo humain en de democratisering van het zooïsme als gevolg.

Overmediatisering heeft geleid tot wijdverspreide, ja zelfs live uitgezonden zoos humains. … Tv-programma’s zoals … ‘Big Brother’ … ‘Ex on the beach’ … ‘Temptation Island’ … ‘Extreme verzamelaars’ … ‘My strange addiction’ … ‘Jambers’ … ‘Obese UK’ … ‘Toast Kannibal’, ‘Stanley’s Route’ … ‘Groeten uit de Rimbou’ … ‘Beroepen zonder Grenzen’, ‘Wedding Day’ …

Het overdramatiseren van cultuurverschillen als cultuurshocks benadrukt … voortdurend de stereotiepe beeldvorming over de ‘Ander’. Die ‘Ander’ is willekeurig geworden, namelijk iemand die zich in negatieve zin onderscheid van de kijker; daarmee verwoordt hij of zij tot Barbaar. …. Het gevoel van een ‘authentieke’ (kijk)ervaring te beleven, is – net zo goed in het Senegalese dorp ten tijde van de Wereldtentoonstelling in Gent – vaak vals en daardoor manipulatief. … Daar waar de Barbaar in de koloniale zoo humain niet kon spreken, kan hij in de door beeldcultuur gedomineerde tijd van nu, slechts spreken wanneer hij daartoe wordt aangezet. Wanneer de montage daar ruimte voor laat.”

aus: Chokri Ben Chikha: Zoo humain, de blijde terugkeer van de barbaar. Tielt: Lannoo 2017, S.83-88.

Abb.: Brett Bailey: Exhibit B, Performance, 2010-, Detail, Photo Sofie Knijff, im Internet.

03/24

“De mens is uiteindelijk in zijn diepste wezen tegenstrijdig, dus waarom zouden de producten van menselijke activiteit dat niet zijn? Daarom is de hele rationalistische manier van denken zo catastrofaal. Ze deelt de menselijke keuzes op in zwart of wit, terwijl we graag de hele regenboog bespelen. Het rationalisme heeft volledig gefaald in zijn opzet om het menselijke bestaan te begrijpen en uit te leggen. …

Ik ben wel diepgaand beïnvloed door het boeddhisme en zie de realiteit eerder als een geheel van golven en processen dan als een lineair project; en de mens als een kwetsbaar en instabiel wezen met al zijn wankele verlangens en ongenoegens, angsten en ambities. Als je de wereld en de mens zo benadert, dan kom je tot een beter en vooral een meer bescheiden begrip van wat de mens in denken en handelen aankan. Misschien biedt dat de mogelijkheid om veel fouten en vergissingen te vermijden, die toch vaak veroorzaakt worden door de menselijke hoogmoed.”

aus: Pankaj Mishra: ‘Frustratie en politiek verzet ontstaan als mensen het gevoel krijgen dat er méér in hun leven zit’, Interview durch Gie Goris, Mo Online, 15.4.17, im Internet.

Abb.: Mounir Fatmi: Mehr Licht!, 2009-2011, im Internet.

12/23

Dit fenomeen, dat men Rusland kan bekritiseren zonder het te willen zien verdwijnen, dat men de VS kan bekritiseren zonder ze te willen zien verdwijnen, dat men China kan bekritiseren zonder het te willen zien verdwijnen, of bijna welk ander land in de wereld kan bekritiseren zonder dat dat heet dat men het wil zien verdwijnen – maar dat men als men Israël bekritiseert (te recht, zoals de voorgenoemde landen ook) men onmiddellijk in het vaarwater geraakt van mensen die Israël een kolonie noemen (niet de koloniën in het Westjordaanland, maar Israël tout court), het dus willen zien verdwijnen – dit fenomeen heeft een naam, en die is antisemitisme.

mein Kommentaar op de zoveelste boycotoproep tegen de “kolonie Israel”, 22.12.23, nicht öffentlich zugänglich.

Abb: Ruth Lol, Instagramm, im Internet.